กานต์รวี วิชัยปะ

เมื่อฟ้าร้องลั่นแต่การจัดการเมืองล่มสลาย เมืองไทยภายใต้แรงกดดันของน้ำท่วมรุนแรง ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา..เสียงฟ้าร้องที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นแค่สัญญาณของฝนธรรมดา กลับกลายเป็นเสียงเตือนภัยที่สั่นสะเทือนพื้นฐานของชีวิตเมือง เมื่อฝนสุดขั้วทำลายล้างระบบระบายน้ำ ถนนหนทางและเศรษฐกิจในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง

“....ถ้าน้ำมันขึ้นมาก็ยกของขึ้น ถ้าขึ้นถึงชั้น 1 เราก็ขึ้นชั้น 2 เฮาบ่รู้ว่าออกไปแล้วของของเราจะเป็นจะใด เครียด แต่ชินละ...น้ำมันขึ้นมาทุกปี”  คำสัมภาษณ์ของประชาชนในจังหวัดน่าน เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 2568 ก่อนที่พายุวิภาจะส่งผลทำให้เกิดฝนตกหนัก น้ำท่วมฉับพลัน น้ำป่าไหลหลาก และดินโคล่นถล่ม

บ่ายวันที่ 28 มีนาคม 2568 – วันศุกร์สิ้นเดือนที่คนไทยต้องเผชิญกับภัยพิบัติครั้งใหญ่ที่สุดอีกครั้งในรอบหลายปี เหตุจากประเทศไทยเผชิญผลจากแรงสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหว ขนาด 8.2 ความลึก 10 กิโลเมตร โดยมีศูนย์กลางอยู่ในประเทศเมียนมา และแรงสะเทือนถึงประเทศไทยหลายพื้นที่รวม 63 จังหวัด