ธิติยา จารุไพบูลย์พันธ์

ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไม่หยุดนิ่ง “ภูเก็ต” กำลังเผชิญความท้าทายมากมาย ทั้งตลาดนักท่องเที่ยวที่เปลี่ยนไป ปัญหาความปลอดภัยบนท้องถนน และคุณภาพชีวิตคนท้องถิ่นที่ยังต้องการการพัฒนา การเปลี่ยนเกาะแห่งนี้ให้เป็น “เมืองสุขภาวะ” จึงเป็นคำตอบ สู่คุณภาพชีวิตที่ดีและยั่งยืนสำหรับทุกคน

ปัญหาการจัดการการท่องเที่ยว การดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม ค่าครองชีพที่สูง และการเข้าถึงบริการพื้นฐานอย่างยากลำบาก ยังคงเป็นความท้าทายสำคัญที่เกาะไทยกำลังเผชิญอยู่ ถึงเวลาที่ทุกภาคส่วนจะต้องร่วมกันแก้ มองหา “เป้าหมายร่วมกัน” และออกแบบ “วิธีการ” หรือ “นโยบาย” ของตัวเอง ให้สอดคล้องกับบริบทพื้นที่ เพื่อนำพาท

เมื่อตาข่ายรองรับ 'ผู้สูงวัย' ไม่เท่ากัน ในขณะที่นโยบายเดิม ๆ ที่มีอยู่ก็ไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ การส่งเสริมการจ้างงานผู้สูงอายุสำคัญในปัจจุบัน ที่ไทยมีอยู่อาจยังจูงใจได้ไม่มากพอ แถมยังมีเงื่อนไขอีกมาก ผศ.ศุภชัย ศรีสุชาติ ชวนดูกลยุทธ์เปรียบเทียบจากประเทศอื่น ๆ ทั่วโลก

แม้ “การเจรจาสันติภาพ” จะเป็นความหวังของคนในพื้นที่ชายแดนใต้กว่า 50% แต่ความจริงบนโต๊ะเจรจา กลับยังลุ่ม ๆ ดอน ๆ ท่ามกลางการตั้งคำถามของสังคมอีกส่วนที่ยังมองการ “ปราบปราม” เป็นหนทางยุติความขัดแย้งหรือไม่ แล้วอะไรคือทางออกที่ควรจะเป็น ?

สังคมสูงวัยอาจไม่ใช่ "วิกฤต" หากมองเห็น "โอกาส" ที่ซ่อนอยู่ "การจ้างงานผู้สูงอายุ" คือกุญแจสำคัญ ที่จะไขทางรอดในมิติทางเศรษฐกิจและสังคม ที่กำลังเปลี่ยนแปลงไปตามโครงสร้างประชากรที่เปลี่ยน

อุบัติเหตุบนท้องถนน “เขตเมือง” ยังเป็นปัญหารุนแรง โดยเฉพาะ “จักรยานยนต์” ที่เป็นยานพาหนะหลักของความสูญเสีย และ “การจำกัดความเร็ว” ที่ควบคุมไม่ได้อย่างเป็นรูปธรรม การพัฒนา “รถ-คน-ถนน-โครงสร้าง” ให้รองรับ หนุนเสริมการมีกลไกส่วนร่วม และกระจายอำนาจลงสู่ท้องถิ่น คือทางออกที่จะยกระดับความปลอดภัยถนนเมือง

“พื้นที่” ไม่ใช่แค่ที่อยู่อาศัย แต่คือชีวิต ! แม้ท้องถิ่นจะเข้มแข็ง แต่ขาดความเข้าใจร่วม ทำงานกันแยกส่วน การสร้าง “เมืองสุขภาวะ” จึงจำกัดอยู่แค่ในเมืองต้นแบบ Policy Forum ชวนร่วมขยับท้องถิ่น ขยายเมืองสุขภาวะ ผ่านการเสริมสร้างองค์ความรู้ สร้างกลไกการมีส่วนร่วม และผลักดันการแก้กฎหมายที่เป็นอุปสรรค

แค่พลาดเพียงเสี้ยววินาทีอาจหมายถึง “ความสูญเสีย” ที่ไม่มีวันหวนกลับ แผนแม่บทความปลอดภัยทางถนน ฉบับ 5 คือความหวังที่จะจัดการปัญหาการเดินทางที่มีความซับซ้อน เชื่อมโยงกับปัจจัยต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของผู้ขับขี่ สภาพถนน ยานพาหนะ การบังคับใช้กฎหมาย และการจัดการหลังเกิดอุบัติเหตุ

30% ของคนกรุงเท่านั้น ที่มีโอกาสเข้าถึง “การตายดี” และมีเพียง 3% ที่ได้จากไปอย่างสงบ "ที่บ้าน" แม้จะมีนโยบายสนับสนุน แต่ปัญหาด้านงบประมาณ บุคลากร และความเข้าใจ ยังเป็นอุปสรรคสำคัญที่ต้องได้รับการแก้ไข